2_وکیل اسناد تجاری

اسناد تجاری 3 قسم هستند

1_برات

2_سفته

3_چک

1_برات

یکی از راههای نقل و انتقال سرمایه در خصوص فعالیت های تجاری میباشد. درحال حاضر با گسترش یافتن فعالیت های تجاری و معامله ها ی ناشی از آن استفاده کردن از این سند رواج پیدا کرده است. در اسناد تجاری دو عامل سرعت و امنیت نقل و انتقالات اهمیت فراوانی دارد. به عنوان مثال شخص اول که به شخص دوم مدیون است و از شخص سوم نیز طلب دارد از شخص دوم میخواهد طلبش را در تاریخ مشخص و معین از شخص سوم به نفع خود دریافت کند. شخص اول را برات‌دهنده و شخص دوم دارنده‌برات و شخص سوم برات‌گیر نامیده میشوند. سند تجاری برات مطابق ماده223 قانون تجارت میبایست موارد زیر را دارا باشد:

1:قید کلمه برات بر روی برگه 2:تاریخ نوشتن برگه‌برات 3: نام شخص برات‌گیر 4: تعیین کردن مبلغ 5: تاریخ پرداخت وجه 6: محل پرداخت مبلغ 7: نام شخصی که مبلغ باید به ایشان پرداخت گردد (دارنده‌برات) 8: ذکر این که برگه حاضر، نسخه چندم از سندبرات است. نکته بسیار پر اهمیت آن است که اگر یکی ازموارد بالا در براتی که صادر می‌شود ذکر نشود آن برگه اعتبار مختص برات را ندارد و به عنوان یک سند عادی محسوب میشود.

2_چک

چک، یکی از رایج ترین وسیله هایی است که برای پرداخت کردن وجه تحت استفاده قرار می گیرد. با استفاده از انواع چک ها نظیر چک عادی، چک مسافرتی و رمز دار، افراد می توانند نقل و انتقالات پولی خود را انجام دهند. چک، ارکانی دارد که ارکان آن، شامل صادر کننده، دارنده چک و محال علیه یا بانک می باشد.

انواع چک

چک عادی: چکی است که صاحب حساب، آن را در وجه اشخاص دیگر صادر می نماید. این نوع از چک ها، اعتبار پرداخت شدن ویژه ای ندارند و تنها به اعتبار شخص صاحب حساب، باید به آن ها، اطمینان کرد و میبایست نسبت به ثبت آن، در سامانه صیاد اقدام نمود .

چک تایید شده: این چک ها، اعتبار پرداختی بالاتری نسبت به چک های عادی دارند ، چونکه بانک، وجود وجه چک را در حساب، تایید می نماید. به این ترتیب که مبلغ موجود در حساب صادر کننده را به میزان مبلغ مندرج در چک، جدا و مسدود می کند و وجه تایید شده را، تنها به شخصی که چک در ید اوست، پرداخت می نماید.

چک تضمین شده یا بانکی:چکی است که به تقاضای مشتری، توسط بانک صادر می شود. این چک، در وجه خود بانک صادر کننده آن و یا یکی از شعب همان بانک خواهد بود. مزیت این چک، تضمین پرداخت وجه، توسط بانک است.

چک رمز دار یا بین بانکی: چکی است که به تقاضای مشتری، توسط بانک، برای یکی از بانک های دیگر در سطح کشور، صادر می شود. این چک ها همراه با رمز صادر می شوند. چک مسافرتی: در عرف، تحت عنوان تراول چک، شناخته شده است. در واقع، چکی است که توسط بانک، صادر می شود و مبلغ چک، بر روی آن درج شده است . چک مدت دار یا وعده دار: چکی است که امروز، برای مدتی بعد صادر میشوند و تاریخ صدور و سررسید آن تفاوت دارد. مثلا تاریخ صدور چک، 08/ 7/ 1400 اما تاریخ سر رسید چک، 12/08/ 1400 باشد.

روشهای طرح دعوا در صورت برگشت خوردن چک

1: درخواست صدور اجراییه از اداره ثبت: در صورتی که دارنده چک بتواند فهرستی از دارایی های صاحب چک به اداره اجرای اسناد رسمی سازمان ثبت تقدیم کند، او می تواند از طریق واحد اجرای ثبت، درخواست بازداشت یا توقیف اموال صادر کننده چک را بنماید. باید به این نکته نیز توجه نمود که در صورت سپری شدن یک سال از تاریخ ابلاغ آن اجرائیه، اگر متقاضی اجراییه موفق به معرفی فهرستی از اموال صادر کننده چک نشود، میبایست 5% از مبلغ چک را به عنوان هزینه اجرایی به سازمان مذکور بپردازد.

2_درخواست صدور اجراییه از دادگستری: در این روش شخص دارنده چک میتواند با مراجعه به دفاتر خدمات قضایی درخواست صدور اجراییه نسبت به چک برگشت خورده را از دادگستری بنماید دادگاه نیز بدون تشریفات و رسیدگی اجراییه را صادر می‌نماید.

3_طرح دعوای مطالبه وجه: در این روش شخص متقاضی با مراجعه به دفاتر خدمات قضایی میتوان در خصوص چک به طرفیت صادر کننده طرح دعوا بنماید و دادگاه در این روش با دعوت از طرفین اقدام به رسیدگی مینمایند.

3: سفته

سفته نیز یکی از اسناد تجاری محسوب میشود که به موجب آن امضاکننده‌ سفته متعهد می‌شود تا در موعد تعیین شده یا عندالمطالبه، مبلغی را در وجه فرد گیرنده ذکرشده در سفته بپردازد. در زمان قدیم به علت خطرات انتقال پول نقد از جایی به جای دیگر، صاحبان کسب‌وکار یا تجار از آن استفاده می‌کردند و در قبال آن کارمزدی به‌صورت سفته، به‌نام خود و در جایی دیگر به بانک می‌پرداختند. از جمله راههای وصول سفته در صورت امتناع صادر کننده صرفا میتوان به طرح دعوای حقوقی در دادگستری اشاره نمود.

3:ورشکستگی

برخی اوقات تاجر و یا شرکت تجارتی نمیتواند بدهی هایش را پرداخت نماید که به این حالت ورشکستگی می گوییم . قانون تجارت حمایت های ویژه ای را برای شرکت های تجاری و اشخاص تاجر در نظر گرفته است . مطابق با ماده 1 قانون تجارت ، تاجر شخصی است که شغل معمولی خود را معاملات تجارتی قرار دهد . شغل معمولی بدین معنی است که جنبه امرار معاش داشته باشد و شخص این عمل را تکرار بنماید . پس شخص با یکبار انجام دادن عملیات تجارتی یا از روی تفریح انجام دادن این گونه عملیات ، تاجر محسوب نمی شود .

3 نوع ورشکستگی داریم

1_ورشکستگی عادی

2_ورشکستگی به تقصیر

3_ورشکستگی به تقلب

1_ورشکستگی عادی: مطابق تعریف بالا به ناتوان شدن تاجر در بدهی هایش بدون سوء نیت میگویند ولی دو فرض دیگر ورشکستگی جرم تلقی شده و مجازاتی به همراه دارند.

2_ورشکستگی به تقصیر: مطابق ماده 542 قانون تجارت در موارد ذیل هر تاجر ورشکسته ممکن است ورشکسته به تقصیر اعلان شود: 1- اگر به حساب دیگری و بدون آن که در مقابل عوضی دریافت نماید تعهداتی کرده باشد که نظر به وضعیت مالی او در حین انجام آن‌ها آن تعهدات فوق‌العاده باشد. 2- اگر عملیات تجارتی او متوقف شده و مطابق ماده 413 این قانون رفتار نکرده باشد. 3- اگر از تاریخ اجرای قانون تجارت مصوب 25 دلو 1303 و 12فروردین و 12 خرداد 1304 دفتر نداشته یا دفاتر او ناقص یا بی‌ترتیب بوده یا در صورت دارایی وضعیت حقیقی خود را اعم از قروض و مطالبات به طور صحیح معین نکرده باشد (مشروط بر این که در این موارد مرتکب تقلبی نشده باشد).

3_ورشکسته به تقلب: مطابق ماده 549 قانون تجارت هر تاجر ورشکسته که دفاتر خود را مفقود نموده یا قسمتی از دارایی خود را مخفی کرده و یا به طریق مواضعه و معاملات صوری از میان برده و همچنین هر تاجر ورشکسته که خود را به وسیله‌ی اسناد و یا به وسیله‌ی صورت دارایی و قروض به طور تقلب به میزانی که در حقیقت مدیون نمی‌باشد مدیون قلمداد نموده است ورشکسته به تقلب اعلام و مطابق قانون جزا مجازات می‌شود